سـفـره آمـاده، سـر سـفـره گــدا آمـاده            کــرم آمـاده؛ مـن آمـاده؛ خــدا آمــاده

این کرم خانه دو ماه است تدارک دیده            قـبـل مهمان همه جا هست غـذا آماده

اینکه اینجائیم از لطف خود اوست نه من            او نـخـواهـد، نـشـوم بـهـر دعـا آمـاده

گـر خـدا رحـم نـیـارد بـه مـن آلــوده            نـفـس من هـست به انجـام خطا آماده

دل بیمار محال است به درمان نرسد            مـطـب آمــاده؛ دل آمــاده؛ دوا آمــاده

بی پر و بال به پرواز رسیدن شدنی است            بـسکـه در مـاه خـدا هست هـوا آماده

تـوبـه بی ذکر عـلی نیست میسّر؛ ولله            ذکـر حـیـدر بـکـنـد قـلـب مـرا آمـاده

عجـبـی نیست ببـیـنم در این ماه علی            بـیـشـتـر از هـمگان فـاطـمـه را آماده

طلب کعبه در این ماه طواف یار است            پس چه بـهـتـر که بود کـربـبـلا آماده

وقت یـاری گـل فـاطـمـه فردای فرج            کـاش بـاشـیـم کــنــار شــهــدا آمـــاده